ΑΝΥΠΟΜΟΝΩ

...βασισμένη σε κείμενα του Τεννεσή Ουίλιαμς, του Άκη Δήμου, του Άντον Τσέχωφ, του Ηλία Κεφάλα του Κώστα Μουρσελά …

«Τι θα κάνω τώρα; Τι θα κάνω;»

θα τρέξω όπως είμαι και θα περπατώ στον δρόμο

Με τα μαλλιά μου κάτω, έτσι. Τι θα κάνουμε αύριο;

Τι θα κάνουμε πάντα;»

Ζεστό νερό στις δέκα…

Τ. Έλιοτ

Με βρίσκει πάλι η νύχτα με την εφημερίδα στη μασχάλη, να γυρίζω βιαστικά στο σπίτι. Τρέχω μάλλον γρηγορότερα από τα νέα της επαρχιακής μου πόλης.

Θα καθίσω, δεν σας πειράζει;

Ξεφυλλίζω την εφημερίδα,

άλλες φορές το μετανιώνω. Σιγά τα νέα!

Τίποτε το συνταρακτικό δεν συμβαίνει εδώ! Σ’ αυτήν την γωνιά της γης, σ’ αυτήν την μικρή επαρχιακή τυχαία πόλη.

Κι όταν ανατρέχω στο internet, πάλι σε κάποια γωνιά βρίσκομαι, προσποιούμενος πως τούτο το γεγονός, ναι , αυτό είναι σημαντικό. Και σκέφτομαι τότε τον κάτοικο αυτής της μικρής ασήμαντης πόλης, ή της σπουδαίας μεγάλης πόλης, όπου του είναι άγνωστο, ή αδιάφορο αυτό το άρθρο, το τόσο εξαιρετικό συμβάν, για μένα.

Κι αν πάλι καθώς διαβάζω ένα μυθιστόρημα, ακουμπισμένος στην πολυθρόνα του γραφείου μου, παρασύρομαι από σκέψεις της ημέρας, γυρίζω πίσω σε μια πραγματικότητα, ασήμαντη στην αρχή, μα τόσο σπουδαία στα δεξιοτεχνικά χέρια του συγγραφέα, που με παρέσυρε ώρες σ’ αυτήν την ασήμαντη γωνιά του πλανήτη με ένα τυχαίο περιστατικό.

Διπλώνω την εφημερίδα και σκέφτομαι πως θα μπορούσε να ήταν τούτη η ανάγνωση αυτών των άρθρων, μιας τυχαίας μέρας, σε μια τυχαία επαρχιακή πόλη, σαν τη δικιά μας, ένα σπουδαίο μυθιστόρημα, ένα σπουδαίο έργο που κάποιοι τυχαίοι θεατές, μιας άλλης, τυχαίας πόλης, θα εύρισκαν συναρπαστική τη ζωή μας. Μα σκέφτομαι πόσο σπουδαίο θα ήταν, αν τούτα τα άρθρα της δικής μας πόλης, που παρουσιάζονται καθημερινά στην τοπική μας εφημερίδα, τύγχαναν μια ενδιαφέρουσας ανάγνωσης, ή παράστασης και εμείς τα βρίσκαμε ως συναρπαστικά γεγονότα που μας επιφύλαξε η ζωή σ’ αυτήν την μικρή επαρχιακή τυχαία πόλη.

xan.gr - τμήμα ενημέρωσης