Οι παραστάδες στις αυλόπορτες ήταν φτιαγμένες από καλολαξευμένα ακγωνάρια , ενώ το κατωκάσι και το πανωκάσι ήταν από χοντρούς δρύινους κορμούς. Η κάλυψη της αυλόπορτας γίνονταν συνήθως με κεραμίδια.

Η ποικιλία των παραθύρων ήταν μεγάλη. Η σύνδεση γινόταν χωρίς φαλτσογωνίες και τα κατωκάσι – πανωκάσι ήταν μεγαλύτερα από το άνοιγμα , με σκοπό να πατήσουν γερά πάνω τους οι ορθοστάτες , τα δίδυμα παράθυρα , τα πολλά συνεχόμενα πανομοιότυπα παράθυρα των σαχνισιών , κλπ. Τα παράθυρα κλείνουν με ξύλινα κανάτια που προσαρμόζονταν στην εξωτερική πλευρά της κάσας , έξω από τα ξύλινα κάγκελα , με τα απαραίτητα σιδερένια εξαρτήματα τσιγκέλια , θυλύκια , κρικέλλες , ρεζέδια. Το μεγάλο όμως πρόβλημα της οικοδομής ήταν η κατασκευή παραθύρων με μεγάλο άνοιγμα.

Όλες οι φωτογραφίες είναι του Σπύρου Κουγιουμτζόγλου , όλα τα κείμενα είναι από τα Θρακικά Χρονικά και από το βιβλίο "Ξάνθη η κυρά της Θράκης" Ευχαριστούμε την μαθητική ομάδα της Γ' τάξης του 3ου Γυμνασίου Ξάνθης το Γραφείο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης καθώς και την υπεύθυνο κ. Παρασκευή Γεωργαντά.