ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΚΑ

H περιοχή διασχίζεται από το Σακκόρεμα. Η ροή του είναι μικρή το μεγαλύτερο διάστημα του έτους. Μικρά αρδευτικά φράγματα έχουν κατασκευασθεί σε διάφορα σημεία της κοίτης, τα οποία όμως γρήγορα επιχωματώθηκαν.

ΠΑΡΑΜΕΣΟΓΕΙΑΚΗ ΖΩΝΗ ΒΛΑΣΤΗΣΗΣ

Τα χαμηλότερα μέρη της κοιλάδας, μέχρι το υψόμετρο των 800 μ. περίπου, και οι νοτιότερες περιοχές, ανήκουν στην υποζώνη Quercion confertae όπου άλλοτε κυριαρχούσαν τα δάση των φυλλοβόλων δρυών, αλλά σήμερα η εικόνα της βλάστησης έχει αλλοιωθεί σε μεγάλο βαθμό, εξαιτίας της επίδρασης του ανθρώπου.

Στο χαμηλότερο τμήμα της κοιλάδας, από την Αιώρα μέχρι τη Σμίνθη, συναντάμε θαμνώνες, καπνοχώραφα και χωράφια, με φυσικούς φυτοφράχτες. Από τη Σμίνθη προς τον Εχίνο παρατηρούμε εκτεταμένες αναδασώσεις με Τραχεία Πεύκη (Pinus brutia), και πιο ψηλά με Μαύρη Πεύκη (Pinus nigra) καθώς επίσης φυσικά δάση με Πλατύφυλλη Βελανιδιά (Quercus frainetto) και άλλα φυλλοβόλα, ενώ τοπικά εμφανίζεται και η Οξιά (Fagus sylvatica).

Τα δάση των φυλλοβόλων δρυών, ανάμικτα και με άλλα φυλλοβόλα είδη, εκτείνονται και ψηλότερα από τον Εχίνο, στις γύρω πλαγιές

ΖΩΝΗ ΔΑΣΩΝ

Στο βορειότερο τμήμα της κοιλάδας και προς τις ψηλότερες κορυφές η παραμεσογειακή ζώνη βλάστησης παραχωρεί τη θέση της στη ζώνη των δασών οξιάς, ελάτης κλπ. Κυρίως στην περιοχή αντιπροσωπεύεται η υποζώνη Fagion moesiacae με κυρίαρχο δασικό δένδρο την κοινή οξιά (Fagus sylvatica), πιθανώς σε μίξη με την Ανατολική οξιά (Fagus moesiaca).

Οι οξιές επικρατούν και σχηματίζουν αμιγή δάση πάνω από τα 1100 μ., ενώ χαμηλότερα αναμιγνύονται με διάφορα άλλα ορεινά φυλλοβόλα, σχηματίζοντας μικτά ορεινά δάση.

ΥΔΡΟΧΑΡΗΣ ΒΛΑΣΤΗΣΗ

Στις όχθες του ποταμού Σακκόρεμα παρατηρείται παρόχθια υδροχαρής βλάστηση με πλατάνια (Platanus orientalis), ιτιές (Salix amplexicaulis, Salix alba), Κλήθρα (Alnus glutinosa) και άλλα υδροχαρή φυτά.