Ο Εκαταίος από τα ’βδηρα αναφέρεται σαν ιστοριογράφος και σαν φιλόσοφος, μαθητής του σκεπτικού Πύρρωνα. Η ζωή του τοποθετείται στα τέλη του 4ου π.Χ. και στο πρώτο μισό του 3ου π.Χ. αιώνα. Το έργο του "Περί Αιγυπτίων" αναφέρεται στην Αίγυπτο, την οποία μάλιστα περιηγήθηκε. Πιστεύουν ότι ο Διόδωρος ο Σικελιώτης τον χρησιμοποιεί στις "Ιστορίες" του.
Ο Εκαταίος, κατά το Διογένη το Λαέρτιο, αναφέρει ότι επι πλέον οι Μάγοι φρονούσαν πως οι θεοί είναι γεννητοί, δηλαδή έχουν κάποια αρχή μέσα στο χρόνο.
Η φιλοσοφία των Αιγυπτίων, πάλι, για τους θεούς και τη δικαιοσύνη, ήταν η εξής περίπου: η ύλη ήταν η πρώτη αρχή, κατόπιν σχηματίστηκαν τα τέσσερα στοιχεία από αυτήν και στη συνέχεια παρουσιάστηκαν κάθε είδους έμβια όντα.
Θεοί είναι ο ήλιος και η σελήνη, που τους ονόμαζαν Όσιρι και Ίσι. Φρονούσαν ότι το σύμπαν δημιουργήθηκε σε ορισμένη χρονική στιγμή και ότι είναι φθαρτό και σφαιροειδές. Ακόμη, έθεσαν νόμους για την επικράτηση δικαιοσύνης, που τους απέδωσαν στον Ερμή. Θεοποίησαν τα ζώα που ήταν χρήσιμα για τον άνθρωπο. Αυτοί εφεύραν τη γεωμετρία, την αστρονομία και την αριθμητική.

Τα κείμενα είναι από το βιβλίο του καθηγητή Θανάση Μουσόπουλου
"ΑΒΔΗΡΑ, ΓΗ ΤΟΥ ΚΑΛΛΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΤΟΧΑΣΜΟΥ"